Gracze w „kulki” – tekst pochodzi ze strony
petanque.org
Istnieje grupa graczy którzy grają tylko na
gładziutkich i równych jak stół fragmentach nawierzchni. Jeśli znajduje się tam
jakiś kamień zaraz będą chcieli go usunąć a jeśli jest tam więcej niż jeden
kamień będą chcieli zaorać cały teren na równo. Dlaczego i po co ??
Trzeba pamiętać o tym, że
petanque jest grą rozgrywaną na nierównych i nieprzygotowanych terenach.
Tradycyjny wiejski skwerek we Francji jest usiany nierównościami, często
spotyka się tam wystające korzenie drzew, kawałki betonu, fragmenty kamieniste,
koleiny zostawiane przez przejeżdżające samochody czy małe wąwozy powstające po
opadach deszczu. Wszystkie te okoliczności powodują, że teren do gry zyskuje
jakiś niepowtarzalny „charakter” i jest miejscem w którym lokalni gracze będą
testowali umiejętności i możliwości zamiejscowych w graniu na tym terenie.
Praktycznie każdy może
potoczyć kulę po gładkim i płaskim terenie, ale rzecz ma się zgoła inaczej gdy
teren posiada małe zbocza i rynny czy fragmenty kamieniste. Początkujący gracz
będzie narzekał na fatalne warunki podczas gdy ekspert zacznie studiować teren
szukając najlepszej techniki zbliżenia się do koszona – dotoczenie, półloby,
czy pełne loby - czy wyszukując
najlepsze miejsce do lądowania swojej kuli, tak by zminimalizować ryzyko
niechcianych odbić swoich kul.
Jedną z moich pierwszych lekcji petanque odebrałem
w czasie wizyty w La Ciota,
miejscu narodzin petanque, grając przeciwko „miłemu starszemu panu” i kilkunastoletniemu
strzelcowi. Miły starszy pan, który oczywiście znał każdy centymetr terenu,
podobnie jak wnętrze swojej zasuszonej dłoni, zabrał nas w odległy zakątek
skweru. Był on niemożliwie kamienisty, bardziej podobny do składu kamieni niż
żwirowiska. Umiejąc wtedy jedynie potoczyć swoje kule, szybko odkryłem, że obierają
one żenująco okrężną drogę , odbijając się na kamieniach lądują bardzo daleko
od koszona.
W przeciwieństwie do mnie,
miły starszy pan, wiedział doskonale gdzie „posadzić” swoją kulę i posiadał
umiejętności które pozwalały mu lądować dokładnie tam gdzie chciał. Jego kule
lądowały dokładnie tam gdzie to sobie
zamierzył i kończyły bieg w pobliżu
koszona.
Młody strzelec nie chybił ani
razu i gra szybko dobiegła końca.
Początkujący zazwyczaj myślą,
że puentowanie jest łatwe , strzelanie natomiast bardzo trudne. Zaawansowani
gracze twierdzą często, że jest wprost przeciwnie. Czemu tak się dzieje ?
Ponieważ strzelec musi, w zasadzie, opanować jeden rodzaj rzutu, na żelazo, dokładnie w kulę przeciwnika.
Strzelcy nie borykają się nierównościami terenu, w przeciwieństwie do puenterów
którzy musza opanować kilka rodzajów rzutów na różnych podłożach i muszą brać
pod uwagę nierówności i różnego rodzaju przeciwności takie jak blokujące kule czy
kamienisty teren.
Pamiętajmy tez o tym, że
usuwanie kamieni jest
a)
niezgodne z
regulaminem
b)
co ważniejsze,
jest niezgodne z duchem i charakterem tej gry.
Jeśli wiesz, że twoi
przeciwnicy nie lubią nierównego terenu to wiesz również jak z nimi grać.
Wynika z tego, że w petanque
najlepiej gra się na w miarę otwartym terenie ponieważ jako gracz masz wtedy
większy wybór . Jeśli teren jest kompletnie płaski i pozbawiony jakichkolwiek
nierówności a możliwości gracza są ograniczone do wąskiego boiska to podstawowe
cechy gry i jej atrakcyjności przestają istnieć.
Dużo lepiej jest grać na
różnych podłożach niż cały czas na tym samym. Charakter terenu wymusza wtedy na
nas naukę różnych technik rzutów i uczymy się „czytać teren” a co za tym idzie
robimy postępy w technice naszej gry.
